Deze selectie toont de enorme variëteit en rijkdom van de Belgische kunstscène tussen de jaren 1920 en 1950. Tijdens deze periode liepen verschillende, soms tegengestelde stromingen, parallel . Vanaf het einde van de 19^de eeuw gingen kunstenaars op zoek naar een alternatieve werkelijkheid, die verder lag dan de visueel waarneembare wereld. Tal van avant-garde stijlen volgden elkaar op. Na de Eerste Wereldoorlog kwam de vernieuwing in de kunst in een stroomversnelling. Die werd vooral teweeggebracht door twee parallel lopende bewegingen. Het expressionisme verkoos een vervormde voorstelling om de emotionele kracht te benadrukken. Kunstenaars zoals Gustave De Smet (1877-1943), Oscar (1887-1970) en Floris Jespers (1889-1965) creëerden hun eigen expressionistische stijl met kubistische invloeden. In Antwerpen en in Brussel ontstonden in dezelfde periode avant-gardegroepen die de idealen van de ‘Zuivere Beelding’ verdedigden. In 1920 gaf Theo Van Doesburg (1883-1931), oprichter van ‘De Stijl’, een toespraak aan een kleine groep enthousiaste kunstenaars, die later tot de pioniers van de abstracte kunst uitgroeiden: Felix De Boeck (1898-1995), Karel Maes (1900-1974), Pierre-Louis Flouquet (1900-1967), Jozef Peeters (1895-1960).

Het is pas na de Tweede Wereldoorlog dat de abstractie terug nieuw leven ingeblazen wordt, met groepen zoals de Jonge Belgische Schilderkunst (1945-1948) en Cobra (1948-1952). Ook bij deze tweede generatie blijven twee tendensen aanwezig: een lyrische en een geometrische abstractie. Naast nieuwkomers als Jo Delahaut (1911-1992), Gaston Bertrand (1910-1994), Luc Peire (1916-1994) en Guy Vandenbranden (1926) spelen ook vele protagonisten uit de eerste generatie een blijvende rol in het abstract avontuur na 1945.