Felix De Boeck leefde in een tijd waar er veel fundamenteel veranderde, zowel sociaal en economisch als in de artistieke beeldtaal. Hijzelf ging met verandering vrij eigenzinnig om, los van conventies, en ging koppig tegen de stroom in. Hij volgde het ongedwongene van de natuur, wat hij contempleerde in een levenswijze. In tijden waar massaal op rendabelere laagstamfruitbomen werd overgegaan, bleef hij verder oogsten in zijn hoogstamboomgaard, die door zijn ouders en grootouders werd geplant. Deze boomgaard is vandaag beschermd.

‘Ik zocht naar een bestaanszekerheid als mens om mijn kunstenaarsschap veilig te stellen. Met die bedoeling ben ik boer geworden. De romantische voorstelling van Felix De Boeck als de boer die schildert, zou misschien kunnen omgekeerd worden in de meer nuchtere voorstelling van Felix De Boeck als kunstenaar die boert. Maar wat is een woord of wat is een zin? Laat sommige vrienden hierover discussiëren. Vijftig jaar geleden heb ik gekozen en ik heb er nooit spijt van gehad. Als boer leef ik in de open lucht, de natuur is mij toevertrouwd en het wonder van het licht is een dagelijkse ervaring.’