De Boeck schildert geometrische en circulair abstracte maskers als reactie tegen de economische en sociale ontreddering van de Eerste Wereldoorlog en de wil om ‘een nieuwe wereld te bouwen’. Zijn werk evolueert gedurende een korte periode (1919 – 1921) naar de abstractie via extreme stilering van de maskers en de landschappen. Al snel zal het zuivere tweedimensionale plaatsmaken voor dieptewerking  die gesuggereerd wordt door een spel van diagonalen en degradaties van kleuren. De abstracte ruimte die zo ontstaat, met veelal een nadruk op het centrale punt, wordt een terugkomend mystiek element in zijn hele oeuvre. In 1923 krijgt De Boeck een rijk geïllustreerd artikel in de twee avant-gardetijdschriften van België, 7 Arts en Het Overzicht.

Zijn hoeve in Drogenbos, die reeds in de jaren 1920 druk bezocht werd door onder anderen Frits Van den Berghe en Albert Daenens, wordt een trekpleister voor oude en nieuwe contacten. Dit blijft zo tot aan het einde van zijn leven. Zoals veel van zijn generatiegenoten zal hij in de jaren ’60 teruggrijpen naar de abstractie, wanneer de pioniers van de stroming herontdekt worden. Pas tijdens zijn laatste levensjaren (1980 – 1995) zal hij met de thema’s Ruimte en Begin en Eindpunt een synthese tot stand brengen die abstract van aard is.

Felix De Boeck werd geboren te Drogenbos op 12 januari 1898 op de boerderij van zijn ouders, waar hij later ook zelf zal wonen en werken. Hij stierf 98 jaar later in Sint-Agatha-Berchem op 18 januari 1995.
De Boeck volgde lager onderwijs tot het derde leerjaar in de gemeenteschool van Drogenbos. Vanaf het vierde leerjaar tot en met de retorica studeerde Felix aan het Franstalig Collège Saint-Pierre in Ukkel. Dit was voor hem een hele aanpassing omdat hij maar in beperkte mate Frans sprak.  Door de Eerste Wereldoorlog kon hij geen hogere studies aanvatten en nam hij de boerderij van zijn ouders over. Hij ontwikkelde zich op autodidactische manier tot kunstenaar.